gölgesi.

iklim bana uygun değil. gündüzler gecelerden boğucu. kimse bana git demiyor. kimse bana gel demiyor. kendimi unuttum. kendimi yıkık dökük, uzaklarda, eski bir fabrikanın enkazında unuttum. hep unutuyorum. ilaçlarımı almayı unutuyorum. senden nefret etmeyi unutuyorum. kendim için bir şeyler yapmayı unutuyorum. bunları herkes hatırlatıyor. herkes soyut. boşluk somut. müzik dinlemeyi özledim. uyumamayı özledim. hayalleri olan insanların yüzüne tüküremiyorum. çünkü çok küçüğüm. dizlerine geliyorum. karşılarında ufalıyorum. benim hiçbir şeyim yok. ben kenara hiçbir şey koymadım. ben kurnaz bile olamadım. anca aşık oldum. ben anca sarhoş oldum. ben anca resimler yaptım duvarlara. kağıtları harcadım. insanlar tarafından harcandım. insanlara kızdım, kendimi üzdüm. yine de yalnız yapamadım. şimdi sorun bana, yaşamak neyin anahtarıdır diye. bir sigara yakar, suratınıza bakarım. ben en fazla dikilir ve olup bitene bakarım çünkü benim gözlerim çok büyük. 'insanlar büyüdükçe hayalleri küçülür mü baba?' insanlar büyüdüğünde hayallerinin içine sıçılır. insanlar kendi geleceklerinin sorumluluğunu taşıyamadıklarında, boyları kısalır.

ama ölüm yasaklanmıştır.

anita

22.11.12

edirne