21922 - yakmakistediğimevlervar

Bugün İzlem’le karmadan söz ettik. İlahi adaletten. Şartları eşitleme arzumuzdan. Bir şeylerin insanların yanına kâr kalmaması gerektiğinden. Başımıza bir şey gelmeyecek olsa, kimlere ne işkenceler yapabileceğimizden. Onu bir sandalyeye bağlar, bedenine her gün bir miktar kezzap döker, karnını deşip son günlerini bağırsaklarının yarısı dışarı sarkmış halde geçirmesini sağlar, kolay bir ölüm lütfetmez, günlerce, saatlerce acı çektirirdim. Hıçkıra hıçkıra ağlayışını, ölmek için yalvarışını dinleyerek uykuya dalmak ne güzel olurdu; dünyanın en tatlı ninnisi. Yakmak istediğim evler var. Paramparça etmek istediğim insanlar. Ama evde oturup kahve içiyor ve sadece normal hissedebileceğim günün gelmesini bekliyorum.

 21.9.22