sözbüyüdür19

sözün büyü olduğunu öğrendim.

omuzlarıma öpücükler konduruyorum. siyah balonları anlamsız korkularımla şişirip uçuruyorum göğe. ne kadar şanslıyım diyorum. ben ne kadar şanslıyım. canım kendim. sağ omuza bir öpücük daha. her gün başka bir güzelliği getiriyor hayatıma. minicik çocuklarla geçiyor bazı günlerim. oyunlar oynayıp kahkahalar atıyoruz. asıl öğretmenin onlar olduğunun farkındayım. anı yaşamayı öğreniyorum onlardan. beş dakika öncenin ve beş dakika sonranın hiçbir önem taşımadığını. simli tırnakların, renkli stickerların ve kocaman kucaklaşmaların ne kadar güzel olduğunu. sonra ev günleri başlıyor. dersler, çalışmalar, ödevler, testler, bir sürü şey, bir sürü meşguliyet. meşguliyetlerim için şükrediyorum. uykum varken uykunun varlığına, enerjim varken hareketin güzelliğine methiyeler düzüyorum içimden. sarışın bir kadının söylediklerini hatırlıyorum. "öyle imreniyorum ki sana şu anda. en dipte olmak, en yukarı çıkacağın anlamına geliyor çünkü." kahvemden bir yudum alıyorum. buradan sonrası hep yukarı diyorum kendime. geleceği inancımla boyuyorum sihire. sonra bir tiyatro oyunu, sonra bir köpek patisi, sonra güzel günler göreceğiz güneşli günler, sonra bir kara balık, sonra beklenmedik anda gelen bir telefon, sonra ben ne güzel kadınım, canım kendim, ve sol omuza bir öpücük daha.

söz büyüdür. unutmam bundan sonra.

19.o2.24