işte geçen yine yapraklar sararmıştı. az ileride bi atlıkarınca, kollarımda Pan Mıuş, bi müzik bi yerlerde ama bize ulaşmayan, sana çok uzak topraklarda, ben böyle yürüyordum ve. işte yürüyordum ama varamıyordum oraya çünkü orası neresi bilmiyordum. ağlamanın bir faydasını görmediğim için gülümsüyordum ama bence günahı olmayan bir yalandı bu sadece. sen aynı boktan hayata devam ederken ben bilmemkaçıncı basamağımı çıkıyordum ve bunun hiçbir tatmin duygusu yaratmaması çok şaşırtıcı olduğu için, sadece yürüyordum. soğuktu. yapraklar sararmıştı. içimden seni seviyordum.
o kadar.
29.10.2012
Park Linowy Żywiec, Wroclaw
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder