1 Haziran 2014 Pazar

kapı.






Artık ağlamak istemediğin için bir karar alıyor ve aldığın karar için ağlıyorsun filan ya hani. Değişik. Bi' de uykusuzluk var, migreninin alnından öpen. Halbuki çıksan kapıdan, ayakların çıplak, dümdüz yürüsen. Nereye istersen, denize doğru, evlere doğru, farkı yok, ama sonu var. Oysa bitmeyen bir gidiş harika olurdu. Başı sonu olmayan bir veda. Çünkü sabit değilsen, yoksa bir yerin, durmuyorsan ve uzaklaşıyorsan usulca, bu uyuşmakla eşdeğerdir. Ve uyuşana kadar keyif, uyuyana kadar huzur bulmak mümkün değil.

anita
o1.o6.14

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Geçmişin enkazından kurtulmak adına sadece aldığım kararlara sadık kalabilseydim keşke.
Galiba aldığım kararlarda bile ciddiyetsiz davranıyorum. Kafam hep O'nda. Kendimi bile O'nda ki benden ibaret biliyorum.
Artık bu kadar değişik olmaktan sıkıldım