balıkgibi.

Bitmek bilmeyen bir yarım olma hissi. Bu yolda bir yalnızlık var. Ne eksik? Kim eksik? Ben mi eksiğim kendime en çok ihtiyacım olan anlarda yoksa artık öğrenmeli miyim ki, her şey benimle ilgili değil. Dünyanın en düşük egolu egoisti olarak söyleyebilirim ki, kimse benim kadar şık sürünemez yerlerde! Kimse benim kadar afilli çırpınamaz bomboş bi hayatın içinde! Kimse benim kadar güzel inkar edemez kendi varlığını, hiç kimse! Sonrası bir takım kırmızı gözler, sonrası bir takım sarhoş merdivenler, sonrası bir takım yorgun atlar mesela. Öğrendik sanıyoruz boşvermeyi, isyanlar sızıyor çatlaklarımızdan. Uyuyor uyanıyor, defalarca izliyoruz aynı filmi. İşte bu yüzden, incelikler yüzünden; Deniz ile karşılıklı tüttürüyor ve biliyoruz, haklıyız balık gibi...

anita