buşehirdemevsimençokkışolur

her şey değişir, her şey değişir. kediler ölür, kadınlar göçer, mevsim kış olur. bu şehirde mevsim en çok kış olur ama olsun. ellerin yalnız kalmadıkça kışın zararı yoktur. günler sayılır. saatlere yetişilmez. dakikaların hatrı kalır biz şu bankta otururken. o zaman bir sigara daha içeyim derim ben. o zaman bu anı biraz dumanla mühürleyeyim. bu şehirde yürünecek yol çoktur. balkonlara bakarak yürürüz mesela, bu güzel. bunu almayalım. yaşlanınca kaçılır bu şehre, şehir öper, yıkar, küçültür seni. beni. küçücük kalırız şu sokaklarda, 16 yaş çalar kapıyı. yürümekle bitmez yollar. yürümekle bitmeyiz çünkü bu şehir tüketenlere göre değildir. bu şehirde her şey meyillidir tükenmeye o yüzden küçük yudumlar alırsın kahvenden, küçük adımlarla inersin merdivenleri, küçük cümlelerle seversin ama büyür kalbin sanki her şeye inat. o kalbi doldurmazsan bu şehir bomboştur. bi' koltuğun tepesinde ağlarsın mesela kimsem yok benim, hiçbir şeyim yok benim bu lanet yerde diye. sonra biri gelir, elinden tutar, çiçekler açar, sokaklar dolar, sokaklar bizim. bu şehirde kaybolana gülerler ama buluruz bir yolunu biz onu da başarmanın. zaten tüm yollar evime çıkar. muhitimize geliriz. 16 yaşım gülümser odamın penceresinden bize bakıp. biz de güleriz, gülmezsek olmaz. bu şehirde gülmezsen yaşanmaz. biz inadına güleriz. bak ben burada böyle düşmüştüm. bak burada öğrendim bisiklete binmeyi. burada yaşamıştım bir bahar. buralarda hep benden bir şeyler vardır, yıllardır inkarına sığındığım. ama her şey değişir. bir çiçek açar. bir öpücük patlar. bir şehir sevilir.

anita
8.11.16
edirne