Bir kentten vazgeçmişim. Birçok hayalden. Birkaç kişiden. Bu çekyattan vazgeçmişim. Bu sokaktan. O kucaktan. Yeşil duvarlı bir odadan. Sonu deniz olan bir yoldan. Olanlardan, olamayanlardan ve olasılıklardan vazgeçmişim. Artık yeşermeyen, yeşermesi beklenmeyen bir ağaçtan. Sularını terk etmeyi göze almış bir yengeç misali, hırçın dalgalardan vazgeçmişim artık. Hepsinden. Her şeyden.
"Artık çiçek salkımı olmayan her şeyden..."
anita
13.o5.16
kadıköy
3 yorum:
aynı şehrin aynı semtinde yaşadığım ve belki rıhtımdaki ışıklardan birinden aceleyle karşıya geçerken omuzlarımızın bile çarpıştığı ama hiç tanımadığım, bir yandan da burada bambaşka yanlarına tanık olduğum birinin imkân verdiği için seviyorum sanırım bloggerı.
hayalleri kırılan insan zaten ölmüştr.
dünya büyük, dünya küçük.. @Neşe
Yorum Gönder